Alweer een bericht van mij

Hey mensen!

Ja ik besta nog! Ik zag dat mijn laatste berichtje van 24 februari is...dus ik vond het eens tijd worden voor een vervolgverhaal. Nog een rede dat het tijd is voor een nieuw verhaal is dat ik in een dorpje zit waar het nog saaier is dan Staphorst op een zaterdagavond, dus moet ik mijn tijd maar eens nuttig besteden!

SYDNEY:
Zoals jullie misschien nog wel kunnen herinneren van mijn vorige verhaal. Zat ik een lange tijd in Sydney om te studeren. Wat ik met succes heb afgerond zo'n 5 weken geleden. Ik heb een advanced certificaat met een aanwezigheid in de lessen van meer dan 90%(Wie had dat gedacht... en nie het is geen afwezigheid).
Ik heb ook nog leuke dingen daar gedaan. Ik ben in sydney nog naar Coldplay geweest. Was echt heel gaaf, maar is inmiddels al zo lang geleden(begin maart ofzo), dat ik eigenlijk alles al bijna vergeten ben, maar wat ik nog wel weet is dat ik twee 15 jarige heb weten te overtuigen mij het kaartje voor een kleine 40 euro te geven...terwijl het het dubbele waard was... omdat ik op de VIP tribune zat, waar ik alles goed het kunnen volgen.
Ook ben ik verder gegaan met mijn surfcarriere. Ik had bijna mijn tv-debuut gemaakt zelfs! Alleen was het niet een coole surfdocumantaire bij mtv ofzo, maar het programma Bondi Rescue(het Australische Baywatch, alleen dan zonder acteurs), omdat ik regelmatig op de rotsen terecht kwam. Ik kon uiteindelijk gelukkig steeds mezelf redden. Na een kleine 10 weken kon ik aardig op de plank staan(kijk maar op hyves als je het niet gelooft;)).

Divemaster in Cairns
Na elf weken had ik het wel gezien in Sydney. Ik deed nog steeds wel leuke dingen, maar het werd koud(maar 25 graden ofzo) en al mijn vrienden in Sydney waren inmiddels ook weer naar Nederland. Dus ik vond het tijd worden om te reizen. Om deze onmenselijke omstandigheden te ontvluchten ben ik daarom maar naar het noorden van Australie(Cairns) gegaan om mijn Divemaster cursus te doen. Als Divemaster kan je assistent zijn van de Instructeur bij bijna alle duikcursussen en je kan een gids zijn op een duikschool/boot, om het maar even samen te vatten.
De cursus was echt gaaf. Ik moest steeds samenwerken met de reincarnatie van Steve Irwin. Jezus wat kon hij een naaktslak ophemelen...Maar het was wel altijd lachen met hem. Eerst moest ik steeds Open Waterstudenten helpen in het zwembad en daarna ging ik met ze mee op de boot, dat was een 3 daagse trip naar het Great Barrier Reef. Toen ik op het de boot in de zon zat met als uitzicht de blauwe zee en de kleurrijke riffen, besefte ik pas wat een kutleven ik had. Altijd maar weer zin in duiken moeten hebben, weer die hete zon en...waren dat nou weer die dolfijnen die voor de 10e keer deze trip voorbij kwamen zwemmen? Tijd om op vakantie te gaan...
Uiteindelijk,na ruim 3 weken,heb ik de cursus met succes afgerond en mag ik mezelf nu divemaster noemen. Het is alleen nog de vraag of ik ooit echt als Divemaster ga werken ergens. Het werken bij Pro Dive(waar ik mijn stage en cursus deed) was echt wel uit te houden allemaal, maar ik ben bang om de lol erin te verliezen.
Na die ruim 3 weken ben ik maar weer verder gegaan met reizen. Ik ging voor de afwisseling maar weer eens naar een plek waar je kon duiken: De SS Yongala. Het wrak ligt voor de kust van het plaatsje ayr(echt zo'n plaatsje waarbij je denkt 'Je zou er maar geboren worden'), maar ' voor de deur' kan er goed gedoken worden op het wrak, dus moest ik er maar weer eens mee leven... Het wrak is 105 meter lang, dat 100 jaar oud en er liggen nog 122 lijken in. dat is ook de rede dat je er niet in mag, omdat mensen steeds gingen poseren voor de camera met de schedels van de mensen die waren overleden. Er was gelukkig wel veel groot leven omheen, dus was uiteindelijk wel heel gaaf!
Vanuit het plaatsje Ayr moest ik weer een paar uur klem zitten in de bus om in het plaatsje Airlie Beach te komen. Dit is de 'gate' naar de Whitsundays eilanden. Op dit eiland vind je stranden die in de top 3 van mooite stranden ter wereld zitten...(zucht). Weer de boot op...naar de stranden. Na het noodzakelijke snorkelen, pasta eten van de italiaanse kok en een middagdutje op het dek van het jacht in de zon...kwamen we aan in Whitehaven Beach. Mijn ogen doen nog pijn van het witte zand... met het gevolg natuurlijk dat ik op alle foto's met mijn ogen dicht op de foto staat. Past mooi in de lijn van al mijn jeugdfoto's(alleen sommige mensen begrijpen dit). Omdat ik de boot een beetje zat was en het strand ook wel een beetje pakte ik maar de helicopter terug naar Airlie Beach, na een kleine 20 minuten vliegen over de stranden en eilanden kwam ik weer aam in Airlie.
Vanuit Airlie heb ik de bus gepakt naar Rainbow Beach. Dit tochtje duurde welgeteld 16 uur(!). iets wat mijn humeur natuurlijk zeer ten goede kwam. Het leuke is dan ook dat je na een 16 uur lange reis in een dorpje aankomt wat nog niet de grote heeft van een fatsoenlijk voetbalveld. Het is namelijk het dorpje waar ik nu ben. Ik vertrek morgen namelijk vanaf hier naar Fraser Island. Hier schijn je hele mooie meren te hebben en kan je rondtoeren met een 4 wheeldrive. Daarna ga ik hier nog eens duiken met de Grey Nurse Shark(kleine 3 meter groot). Om daarna met via Brisbane weer naar Sydney te vliegen om mijn vader op te halen, die me komt opzoeken voor ruim 2 weken. We gaan dan samen naar cairns om dan maar weer eens te gaan duiken voor een hele week... Daarna vliegen we door naar Thailand waar we 3 daagjes blijven om vervolgens na 4.5 maand weer thuis te komen.
Nou mensen, dat was het weer. Ik zie jullie wel in Nederland...